Hakkımda
1001 Güzel Söz ve Ben
2018 Mart ayından itibaren kurulmuş olan bu blogda
hayata dair 1001 güzel söz ve resim bulunuyor.Asıl amaçlardan biri ölümsüz güzel sözleri insanlarla paylaşmak ve onları düşündürmektir.Paylaş ki başkaları da faydalansın.Daha çok insan öğrensin,daha çok insan düşünsün.Gelişim beyinde başlar...
Ben kimim?
Ben bu blogun kurucusu Sebuhi Quluzade.Kısaca:antikaptilaist,deist ve futurist bir insan.
Kişisel blog adresim
~Hayat Hikayem~
1995 14 aralık tarihinde Azerbaycan'da doğdum.Okumak,üniversiteye girmek istiyordum.Tam da o zaman 14 yaşımda Alopecia Areata (Saçkıran) oldum.
Hayata dair tüm umudumu kaybetmiştim.Benim için yaşamak ölmekten daha zordu.Her nefesim,her saniyem bir mücadeleydi.Bu mücadele artık beni çok yormuştu...Ettiğim 'kuru dualar' hiçbir şeyi değiştirmiyordu.Sonra fark ettim ki dert ettikçe derdim büyüyor.Dert etmek çare değildi,çaresizlikti...Tek çarem öğrenmek ve düşünmekti.
Bilgi yolunda ilk adımlarımı attım.2014 yılında küçük hayalim gerçek oldu:Universiteye girdim.Ama zorluklar bitmemişti ve bir sorun vardı:Düşünmüyordum.Öğreniyordum ama düşünmüyordum.Beynim bilgiyi çiğnemeden yiyor ve hazmedemiyordu.Yani anlamıyordum.Büyük bir sorundu.Sanki bilgili bir cahildim.Sorgulama becerisini kaybetmiştim.Ama neden?
Çünkü korkuyordum...Çünkü kendime olan güvenimi kaybetmiştim.Kanatsız bir kuş gibiydim...Korkularım hayatımın en büyük engeliydi.Korkularımın kölesiydim.Korku zincirlerinden kurtulmalıydım...Ama nasıl?
Tek çarem öğrenmek ve düşünmekti.
Bilgi yolunda ilk adımlarımı attım.2014 yılında küçük hayalim gerçek oldu:Universiteye girdim.Ama zorluklar bitmemişti ve bir sorun vardı:Düşünmüyordum.Öğreniyordum ama düşünmüyordum.Beynim bilgiyi çiğnemeden yiyor ve hazmedemiyordu.Yani anlamıyordum.Büyük bir sorundu.Sanki bilgili bir cahildim.Sorgulama becerisini kaybetmiştim.Ama neden?
Çünkü korkuyordum...Çünkü kendime olan güvenimi kaybetmiştim.Kanatsız bir kuş gibiydim...Korkularım hayatımın en büyük engeliydi.Korkularımın kölesiydim.Korku zincirlerinden kurtulmalıydım...Ama nasıl?
Daha fazla öğrenerek ve düşünerek.Araştırarak,sorgulayarak bilgi dünyasına daha büyük bir adım attım.Öğrendikçe ne kadar cahil olduğumu anladım.Beynim çok açtı.Öğrendikçe bu açlık daha da büyüyordu.Gerçek bilgiyle beslenmek istiyordum.
Neden bu Blogger oldum?
Ama daha bir sorun vardı:
Ne için öğreniyorum?Yalnızca kendim için mi?Öğrendiklerimden başkaları faydalanmadıkça daha çok öğrenmenin bir anlamı yoktu.Öldükten sonra tüm bilgiler de ölecekti...Hayatta hem öğrenci hem de öğretmen olmak istiyordum.Öğrenci olduğumdan paraya da ihtiyacım vardı.Böylece 2016-da Blogger Dünyasına ilk adımı attım.Yürümeği yeni öğrenen bir bebek gibi...
2018 Mart ayından itibaren kurulmuş olan bu blogda
hayata dair 1001 güzel söz ve resim bulunuyor.Asıl amaçlardan biri ölümsüz güzel sözleri insanlarla paylaşmak ve onları düşündürmektir.Paylaş ki başkaları da faydalansın.Daha çok insan öğrensin,daha çok insan düşünsün.Gelişim beyinde başlar...
Ben kimim?
Ben bu blogun kurucusu Sebuhi Quluzade.Kısaca:antikaptilaist,deist ve futurist bir insan.
Kişisel blog adresim
~Hayat Hikayem~
1995 14 aralık tarihinde Azerbaycan'da doğdum.Okumak,üniversiteye girmek istiyordum.Tam da o zaman 14 yaşımda Alopecia Areata (Saçkıran) oldum.
Hayata dair tüm umudumu kaybetmiştim.Benim için yaşamak ölmekten daha zordu.Her nefesim,her saniyem bir mücadeleydi.Bu mücadele artık beni çok yormuştu...Ettiğim 'kuru dualar' hiçbir şeyi değiştirmiyordu.Sonra fark ettim ki dert ettikçe derdim büyüyor.Dert etmek çare değildi,çaresizlikti...Tek çarem öğrenmek ve düşünmekti.
Bilgi yolunda ilk adımlarımı attım.2014 yılında küçük hayalim gerçek oldu:Universiteye girdim.Ama zorluklar bitmemişti ve bir sorun vardı:Düşünmüyordum.Öğreniyordum ama düşünmüyordum.Beynim bilgiyi çiğnemeden yiyor ve hazmedemiyordu.Yani anlamıyordum.Büyük bir sorundu.Sanki bilgili bir cahildim.Sorgulama becerisini kaybetmiştim.Ama neden?
Çünkü korkuyordum...Çünkü kendime olan güvenimi kaybetmiştim.Kanatsız bir kuş gibiydim...Korkularım hayatımın en büyük engeliydi.Korkularımın kölesiydim.Korku zincirlerinden kurtulmalıydım...Ama nasıl?
Tek çarem öğrenmek ve düşünmekti.
Bilgi yolunda ilk adımlarımı attım.2014 yılında küçük hayalim gerçek oldu:Universiteye girdim.Ama zorluklar bitmemişti ve bir sorun vardı:Düşünmüyordum.Öğreniyordum ama düşünmüyordum.Beynim bilgiyi çiğnemeden yiyor ve hazmedemiyordu.Yani anlamıyordum.Büyük bir sorundu.Sanki bilgili bir cahildim.Sorgulama becerisini kaybetmiştim.Ama neden?
Çünkü korkuyordum...Çünkü kendime olan güvenimi kaybetmiştim.Kanatsız bir kuş gibiydim...Korkularım hayatımın en büyük engeliydi.Korkularımın kölesiydim.Korku zincirlerinden kurtulmalıydım...Ama nasıl?
Daha fazla öğrenerek ve düşünerek.Araştırarak,sorgulayarak bilgi dünyasına daha büyük bir adım attım.Öğrendikçe ne kadar cahil olduğumu anladım.Beynim çok açtı.Öğrendikçe bu açlık daha da büyüyordu.Gerçek bilgiyle beslenmek istiyordum.
Neden bu Blogger oldum?
Ama daha bir sorun vardı:
Ne için öğreniyorum?Yalnızca kendim için mi?Öğrendiklerimden başkaları faydalanmadıkça daha çok öğrenmenin bir anlamı yoktu.Öldükten sonra tüm bilgiler de ölecekti...Hayatta hem öğrenci hem de öğretmen olmak istiyordum.Öğrenci olduğumdan paraya da ihtiyacım vardı.Böylece 2016-da Blogger Dünyasına ilk adımı attım.Yürümeği yeni öğrenen bir bebek gibi...
Yorumlar
Yorum Gönder